Historia - Zamek Biskupów Krakowskich
Ruiny zamku w Siewierzu otoczone są pięknymi meandrami rzeki Czarnej Przemszy, gdzie pobudowana została warownia o konstrukcji drewniano – ziemnej, najprawdopodobniej z XII wieku. Wtedy to stary gród siewierski zlokalizowany wokół kościoła pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela został przeniesiony w dolinę Czarnej Przemszy. Pierwsza wzmianka źródłowa z 1337 roku mówi już o zamku siewierskim murowanym otoczonym murem obronnym z budynkiem mieszkalnym i stołpem.
Warownia była siedzibą książąt śląskich, następnie książąt siewierskich. Począwszy od 1443 roku książętami siewierskimi byli kolejni biskupi krakowscy. Pierwszym biskupem krakowskim, który miał prawo używać również tytułu księcia siewierskiego, był Zbigniew Oleśnicki, który za 6000,00 grzywien szerokich groszy praskich kupił Księstwo Siewierskie od księcia cieszyńskiego Wacława. Dokument potwierdzający kupno zamku nadawał również tytuł książęcy dla obecnego i kolejnych biskupów krakowskich.
Z wielu wzglądów politycznych i gospodarczych, zamek pełnił rolę administracyjną i polityczną siedziby Księstwa Siewierskiego. Księstwem zawiadywali biskupi krakowscy, za pośrednictwem starosty, który działał w ich imieniu. Mieściły się tam siedziby ówczesnych urzędów: starosty, kanclerza i sędziów. Biskupi krakowscy jako książęta siewierscy decydowali o prawach, obowiązkach i przywilejach ludności. W Księstwie skupiała się władza sądownicza, wykonawcza i ustawodawcza. Prawo w Siewierzu było bardzo surowe, co obrazuje powiedzenie "Bij kradnij zabijaj, lecz Siewierz omijaj".
W czasie rządów biskupów krakowskich - książąt siewierskich zamek z gotyckiego zmieniał swój styl i charakter. Po rozbudowie skrzydło zachodnie i południowe oraz zmieniając wygląd zamku od strony północnej i wschodniej zamek stał się okazałą rezydencją w stylu renesansowym. Wznosząc wieżę ogniową, barbakan i mury obronne, okalające zamek u jego podstawy biskupi wzmocnili funkcje militarne budowli, jak i obronne. Na zamku było na stałe 10 armat.
Zamek był wykorzystywany militarnie m.in. w czasie potopu szwedzkiego, stacjonowały tutaj wojska Stefana Czarnieckiego, a podczas Konfederacji Barskiej oddziały Kazimierza Puławskiego. Kiedy Księstwo Siewierskie znalazło się w zaborze pruskim na zamku urządzono manufakturę sukienniczą. Na Sejmie Wielkim w 1790 roku Księstwo Siewierskie zostało wcielone do Rzeczypospolitej. Siewierz jednak został miastem wolnym - królewskim. Król nadał miastu herb i zatwierdził wszystkie 15 prywilejów nadanych przez biskupów krakowskich - książąt siewierskich. Księstwo Siewierskie było dwa razy reaktywowane: pierwszy raz uczynił to Napoleon Bonaparte i nadał je wraz z zamkiem swojemu marszałkowi Lannes - księciu de Montebello, a później cesara Austri Franciszek I przywrócił specjalnym reskryptem tytuł książęcy biskupom krakowskim.
Ciekawostki!
Księstwo Siewierskie w czasie, kiedy było pod panowaniem biskupów krakowskich, które trwało przez 350 lat, było niezależną enklawą. Tutaj władza królewska nie sięgała. Status dawnego Księstwa Siewierskiego historycy prawa porównują do istniejącego obecnie państwa Andory, na pograniczu Francji i Hiszpanii.
Z zamkiem związana jest legenda o Czarnej Damie.